- Rozdział 1. Maliki
- Rozdział 2. Legenda
- Rozdział 3. W ciemnościach
- Rozdział 4. Światełka
- Rozdział 5. Nietoperze
- Rozdział 6. Hiena
- Rozdział 7. Zakończenie
Rozdział 4. Światełka
Poruszanie się w ciemnościach, po omacku, było praktycznie niemożliwe. Mogli spaść w jakąś dziurę, nadziać się na stalagmit, wreszcie…
– Zobacz – Tchórzajek złapał Trzęsawkę za ramię. – Tam się coś świeci! Chyba tam się potoczył.
Trzęsawka rzeczywiście wypatrzyła światełko. Zaczęli bardzo ostrożnie iść w tamtą stronę. W pewnym momencie zatrzymali się instynktownie.
– Albo mi się dwoi w oczach albo tam są dwa światełka – szepnęła Trzęsawka.
– Rzeczywiście – mruknął Tchórzajek. – Czy to aby nie…
Nie dokończył. Dwa żółte światełka błyskawicznie zbliżały się do nich, jakby w podskokach. Jednocześnie skrzaty usłyszały złowrogie warknięcie po którym serca skoczyły im do gardeł. W jednej chwili zrozumieli, że te ogniki to tak naprawdę para oczu jakiegoś drapieżnego potwora. Tchórzajek i Trzęsawka uskoczyli w bok w ostatniej chwili. Drapieżca przebiegł tuż obok trącając ich łapą. Uderzyła ich szorstka sierść, zachwiali się i stoczyli jakimś wąskim, mokrym korytarzem. Wreszcie zatrzymali się na dnie jakiejś niecki.
Rys. Bart
– Auu, auu – jęczał Tchórzajek. – Moje plecy! Oj, jak boli! Chyba złamałem kręgosłup!
– Możesz ruszać nogami? – zapytała Trzęsawka.
– Mogę – jęknął Tchórzajek podnosząc najpierw jedną a później drugą nogę.
– W takim razie twój kręgosłup jest cały – stwierdziła rzeczowo Trzęsawka.
– Ale boli – skarżył się dalej skrzat.
– Obróć się na brzuch – poradziła Trzęsawka.
Tchórzajek jęknął ciężko i obrócił się. W miejscu gdzie leżał do tej pory, ciemności rozświetliła blada poświata. Trzęsawka klasnęła w ręce z radości.
– Zobacz co cię gniotło w plecy! - krzyknęła.
Tchórzajek spojrzał za siebie i zobaczył słoneczny kamień. Od razu też zapomniał o bólu.
– Jak dobrze – powiedział z nieukrywaną radością. – Teraz przynajmniej będzie coś widać!
Dodaj komentarz