Poruszanie się w ciemnościach, po omacku, było praktycznie niemożliwe. Mogli spaść w jakąś dziurę, nadziać się na stalagmit, wreszcie…
– Zobacz – Tchórzajek złapał Trzęsawkę za ramię. – Tam się coś świeci! Chyba tam się potoczył.
Rankiem, Tchórzajek wraz z Trzęsawką wyruszyli w podróż na drugą stronę Wzgórza Malików. Zza chmur niemrawo przebijały się słoneczne promienie. Droga dla małych skrzatów była dość długa. Ścieżką wśród niewysokich drzew, obeszli wzgórze na którego szczycie majestatycznie królował Prastary Dąb.
– Za nic w świecie nie wejdę do tej jaskini! – krzyczał Tchórzajek.
Stał u wejścia do wielkiej pieczary i trwożliwie spoglądał w czarną czeluść. Obok niego stała Trzęsawka. Nic nie mówiła, ale jej wątłym ciałem co chwilę wstrząsały dreszcze.
© 2024 Edukacyjne bajki do czytania —
— Góra ↑