Legenda o powstaniu chińskiego kalendarza

Dawno, dawno temu Nefrytowy Cesarz postanowił stworzyć kalendarz, który pomoże ludziom mierzyć czas i wyznaczać pory siewu. Ogłosił więc wielki wyścig, w którym dwanaście najsprytniejszych i najdzielniejszych zwierząt miało zdobyć miejsce w chińskim zodiaku.

🏁 Kto okazał się najszybszy?
🐭 Czy Szczurowi udało się przechytrzyć przyjaciela?
🐂 Jak Wół pomógł innym, ale sam stracił zwycięstwo?
🐉 Dlaczego Smok, choć mógł wygrać, zajął dopiero piąte miejsce?
🐱 Co stało się z Kotem i dlaczego do dziś poluje na Szczura?

📚 Dla dzieci 6+
⏳ Czas czytania: ok. 12 minut

---

© Piotr P. Walczak

Działo się to w Chinach tysiące lat temu, w czasach, kiedy ludzie nie znali jeszcze pisma i nie potrafili odmierzać czasu. Ziemię zamieszkiwali ludzie i zwierzęta, a niebo było dostępne tylko dla bogów. Najpotężniejszym chińskim bogiem był Nefrytowy Cesarz. Zamieszkiwał on w wielkim pałacu, unoszącym się na niewidzialnej chmurze. Z pałacowych okien widział najdalsze zakątki kraju, a Chińczycy modlili się do niego o zdrowie, pomyślność i dostatek.

Większość Chińczyków zajmowała się uprawą ryżu. Jednak wieśniacy nie bardzo wiedzieli, w jakiej porze należy sadzić sadzonki tej rośliny. Często robili to zbyt wcześnie lub za późno, przez co zbiory były słabe i zdarzało się, że ludzie nie mieli co jeść.

Nefrytowy Cesarz pragnął, aby Chiny stały się bogatym krajem, bo państwo może się rozwijać dopiero wtedy, gdy ludzie są najedzeni. Postanowił więc pomóc Chińczykom i wymyślił kalendarz, dzięki któremu mogli odmierzać czas i sadzić ryż we właściwym terminie. Jeden rok podzielił na dwanaście części, wyznaczanych przez fazy księżyca, a kolejne lata kazał oznaczyć zwierzętami, tak by ludzie nie mieli problemu z ich rozróżnianiem. Nazwał je znakami zodiaku.

Cesarz długo się zastanawiał, które zwierzęta mianować opiekunami poszczególnych lat. W końcu wpadł na pomysł. Na jednym skraju Chin, oddzielonym od sąsiedniego kraju rzeką, zbudował Niebiańskie Wrota. Każdy, kto przekroczył ich próg, w magiczny sposób trafiał do pałacu Nefrytowego Cesarza. Potem ogłosił wśród zwierząt wielki wyścig. Zapowiedział, że w zodiaku znajdzie się pierwsza dwunastka zwierząt, która przekroczy Niebiańskie Wrota. Zwierzęta te zostaną również strażnikami pałacu Nefrytowego Cesarza i na zawsze zapiszą się w chińskim kalendarzu oraz w pamięci ludzi. Wyścig miał się odbyć następnego dnia po jego ogłoszeniu, o świcie.

Ogłoszony przez Cesarza wyścig wywołał wśród zwierząt wielkie poruszenie. Każde stworzenie chciało znaleźć się w chińskim zodiaku. Wszystkie zwierzęta zamieszkujące Chiny wyruszyły wraz z pierwszym promieniem wstającego słońca w stronę Niebiańskich Wrót.

Szczur, Wół i Kot

Nie było w całych Chinach dwóch większych przyjaciół wśród zwierząt niż 🐭 Szczur i 🐱 Kot. Nic więc dziwnego, że do wyścigu wystartowali razem. Wędrowali, pomagając sobie nawzajem, aż spotkali 🐂 Wołu. Wół również brał udział w wyścigu, więc postanowili wędrować dalej we trójkę.

W końcu dotarli do ostatniego etapu wyścigu. Niebiańskie Wrota były już blisko, ale znajdowały się za rwącą rzeką. Wół nie przejął się zbytnio tą przeszkodą, gdyż był potężnym zwierzęciem.

– Wsiadajcie na mój grzbiet – powiedział do Kota i Szczura. Ci dwaj natychmiast skorzystali z okazji i wdrapali się na jego szeroki grzbiet.

Wół wszedł do rzeki i, pomimo silnego nurtu, bez problemu zaczął ją pokonywać. Wtedy Szczur zaczął gorączkowo myśleć, w jaki sposób może wyprzedzić kolegów. Za wszelką cenę chciał wygrać wyścig i jako pierwszy rozpocząć kalendarz. Z powolnym Wołem mógłby zwyciężyć, ale nie z Kotem, który był od niego znacznie szybszy. Mimo że Kot był jego przyjacielem, Szczur postanowił się go pozbyć.

– Zobacz, Kocie, jaki ładny widok za nami – powiedział.

Gdy tylko Kot się obejrzał, Szczur pchnął go tak mocno, że ten stracił równowagę i wpadł do wody.

Wół chciał ratować Kota, ale wartki nurt porwał nieszczęśnika w dół rzeki. Tymczasem Wół dotarł na drugi brzeg, a wtedy Szczur szybko zeskoczył z jego grzbietu i jako pierwszy wbiegł przez Niebiańskie Wrota.

Szczur wygrał więc wyścig, a Wół znalazł się na drugim miejscu.

Tygrys

Trzeci na metę dotarł 🐅 Tygrys. Król dżungli zamierzał sięgnąć po zwycięstwo, ale dżunglę od Niebiańskich Wrót dzieliła daleka droga, pełna przeszkód i niebezpieczeństw. Pomimo tego, że biegł najszybciej, jak potrafił, nie zdołał wyprzedzić Szczura ani Wołu.

Królik

🐇 Królik był sąsiadem Wołu. Był dumny ze swej szybkości i często wyśmiewał Wołu, który był powolny i ociężały. Do wyścigu wyruszył wcześnie rano. Błyskawicznie przybył nad rzekę i zobaczył, że nie ma tu jeszcze żadnego zwierzęcia. Pomyślał, że z pewnością wygra wyścig, więc nie ma się co spieszyć. Położył się w zaroślach i uciął sobie drzemkę.

Obudził go plusk wody. Poderwał się i na środku rzeki zobaczył Wołu ze Szczurem na grzbiecie. Królik był szybki, ale nie pomyślał zawczasu, jak przedostać się na drugi brzeg. Ruszył więc wzdłuż rzeki i wkrótce znalazł kilka wystających z wody głazów, po których dostał się na środek koryta. Odległość od drugiego brzegu wciąż była zbyt duża, ale Królik miał szczęście.

Zobaczył płynący z nurtem pień drzewa. Wskoczył na niego, lecz kłoda płynęła cały czas środkiem rzeki i nie zbliżała się do brzegu – za to coraz bardziej oddalała się od Niebiańskich Wrót.

– Och, muszę jak najprędzej zeskoczyć na ląd! – krzyknął Królik i wykonał potężny sus, odbijając się od kłody.

Skok był jednak za krótki i, opadając, Królik był pewien, że wpadnie do wody. Stało się jednak inaczej. Poczuł silny podmuch, który sprawił, że wylądował na brzegu. Rozejrzał się oszołomiony, ale nigdy nie dowiedział się, co sprawiło, że znalazł się na lądzie.

Dobiegł do Niebiańskich Wrót, ale po drugiej stronie byli już Szczur, Wół i Tygrys. Królik był więc czwarty.

Smok

🐉 Smok był jednym z najszlachetniejszych zwierząt. Umiał latać i pływać. Wydawało się, że to on powinien wygrać wyścig. Tak się jednak nie stało.

Kiedy w dniu wyścigu wzbił się w powietrze, zobaczył w oddali czarny dym. Postanowił to sprawdzić. Gdy przybył na miejsce, zobaczył płonące chaty ubogich wieśniaków – ogień trawił połowę ich wioski. Ludzie biegali i próbowali gasić pożar, ale płomienie obejmowały coraz więcej domostw.

Smok opadł nad pobliskie jezioro, nabrał olbrzymią ilość wody w gardło, wzniósł się ponad wioskę, po czym wypuścił na dół rzęsisty deszcz. W ten sposób ugasił pożar.

Żegnany radosnymi okrzykami wieśniaków, skierował się w stronę Niebiańskich Wrót. Kiedy przelatywał nad rzeką, zobaczył płynącego na kłodzie 🐇 Królika. Nagle Królik wyskoczył do góry, a Smok, widząc, że ten zaraz wpadnie do wody, potężnie dmuchnął w jego stronę. Podmuch uniósł Królika i cisnął go na brzeg.

Smok zawrócił, zaczekał, aż Królik przekroczy Niebiańskie Wrota, i dopiero wtedy sfrunął na ziemię, osiągając metę. Smok był więc piąty.

Koń i Wąż

🐎 Koń także brał udział w wyścigu. Do Niebiańskich Wrót miał daleko, ale był silny i szybki. Z rozwianą grzywą przemierzał galopem pola i równiny.

Na jedną tylko chwilę przystanął, aby trochę odpocząć. Zajęty skubaniem trawy, nie zauważył, że coś małego wślizgnęło się i uczepiło jego ogona. Po krótkim postoju Koń ruszył dalej.

Potężnym skokiem przeskoczył rzekę i już miał osiągnąć cel, gdy nagle zatrzymał się gwałtownie. Spomiędzy końskich kopyt wypełzł 🐍 Wąż. Koń wzdrygnął się przestraszony, a wtedy Wąż wykorzystał moment i wślizgnął się przez Niebiańskie Wrota.

Okazało się, że to on uczepił się końskiego ogona. Wąż był więc szósty, a Koń przekroczył metę jako siódmy.

Baran, Małpa i Kogut

Nad rzekę dotarł 🐏 Baran. Zobaczył 🐵 Małpę na pobliskim drzewie. Małpa huśtała się na gałęziach, próbując przeskoczyć na drugi brzeg, ale ten był zbyt daleko. W końcu zeszła na ziemię i razem z Baranem zaczęli się zastanawiać, jak można przedostać się na drugą stronę.

Po jakimś czasie dołączył do nich 🐓 Kogut.

– Słuchajcie – powiedział. – Jeżeli mi pomożecie, to razem uda nam się przeprawić na drugi brzeg.

– Pomożemy – odrzekła dwójka zwierząt. – W jaki sposób?

– Z tamtego wzgórza widziałem tratwę przycumowaną do brzegu – odrzekł Kogut. – Razem możemy nią przepłynąć.

Poszli za jego radą i rzeczywiście, znaleźli przy brzegu tratwę. Wsiedli na nią, Małpa odwiązała sznur, a Baran z całej siły odepchnął tratwę od brzegu.

Po jakimś czasie udało im się przepłynąć rzekę i przekroczyli Niebiańskie Wrota w następującej kolejności: Baran – ósmy, Małpa – dziewiąta, Kogut – dziesiąty.

Pies

🦮 Jedenaste miejsce zajął Pies. Byłby znacznie wcześniej, bo jest świetnym pływakiem i rzeka nie stanowiła dla niego większej przeszkody. Ale to właśnie w rzece spędził najwięcej czasu. Kiedy wszedł do wody, zaczął się w niej pluskać i bawić. Sprawiło mu to tak dużo frajdy, że niemal zupełnie zapomniał o wyścigu. Dopiero gdy zobaczył wyskakujące z tratwy trzy zwierzęta, opamiętał się i wyszedł na brzeg.

Świnia

🐷 Świnia nie przykładała wielkiej wagi do wyścigu ogłoszonego przez Nefrytowego Cesarza. Obudziła się głodna i jej pierwszą myślą było jak najszybsze napełnienie żołądka. Wędrowała więc bez pośpiechu, co rusz przystając i podjadając smakołyki znalezione po drodze. Tak się w końcu zmęczyła, że nad samą rzeką… usnęła.

Obudziła się z kwikiem, bo przyśniło jej się, że znów jest głodna. Pomyślała, że po drugiej stronie rzeki na pewno znajdzie jakieś dobre jedzenie. Nikt nie wie, jak udało jej się przekroczyć rzekę, ale przez Niebiańskie Wrota przeszła z ryjkiem przy ziemi, węsząc za smakołykami, jako dwunasta.

Dwanaście zwierząt w chińskim kalendarzu

Kiedy dwanaście zwierząt znalazło się w podniebnym pałacu, Nefrytowy Cesarz dokończył kalendarz i podarował go ludziom. Od tamtej pory wiedzieli już dokładnie, kiedy sadzić ryż, a Chiny stały się wielkim państwem.

Każdy rok chińskiego kalendarza symbolizuje jedno z dwunastu zwierząt, które przekroczyły Niebiańskie Wrota w wyścigu ogłoszonym przez Cesarza. Są to:

1️⃣ Szczur 🐭
2️⃣ Wół 🐂
3️⃣ Tygrys 🐯
4️⃣ Królik 🐰
5️⃣ Smok 🐉
6️⃣ Wąż 🐍
7️⃣ Koń 🐎
8️⃣ Baran 🐏
9️⃣ Małpa 🐵
🔟 Kogut 🐓
1️⃣1️⃣ Pies 🦮
1️⃣2️⃣ Świnia 🐷

Po roku Świni następuje znów rok Szczura, i tak koło się zamyka.

---

A co stało się z nieszczęsnym Kotem?

🐱 Udało mu się wydostać na brzeg i dotarł do Niebiańskich Wrót tuż po Świni. Chciał je przekroczyć, aby opowiedzieć Nefrytowemu Cesarzowi, jak Szczur podstępnie pozbawił go zwycięstwa. Niestety, przejście zniknęło na oczach Kota wraz ze Świnią.

Od tamtej pory Kot znienawidził Szczura i stał się jego największym wrogiem. 🐱 Gdy tylko Kot zobaczy Szczura, robi wszystko, by go złapać i zemścić się za przegraną w cesarskim wyścigu. Nie przepuści także żadnej Myszy 🐭, bo do Szczura jest zbyt podobna.

K O N I E C

styczeń, 2023