Artur Oppman
Raz wilk kością się zadławił,
Gardziel sobie zakrwawił,
Już się prawie dusi,
Umierać musi.
O niewdzięczności. Na podstawie jednej z bajek Ezopa.
Opracowanie: © Piotr P. Walczak
Wilk ucztował szybko i chciwie. Tak szybko, że w końcu ostra kość utknęła mu w gardle. Cierpiał z tego powodu przez wiele dni. Spuchnięte gardło bolało, a w dodatku nie mógł jeść ani pić. Ból był coraz bardziej nieznośny i Wilk prosił napotkane zwierzęta żeby mu pomogły. Te zazwyczaj uciekały, gdy tylko zobaczyły Wilka.
Wilk spotkał w końcu Żurawia i zwrócił się do niego o pomoc.
– Masz długą szyję i sięgniesz głęboko w moje gardło – powiedział z trudem. – Wyjmij kość, a spotka cię z mojej strony wielka nagroda – rzekł do ptaka.
Żuraw długo się opierał żeby zajrzeć w gardło Wilka. Wkładanie głowy w paszczę najeżoną ostrymi zębami, to nie był najlepszy pomysł. Był jednak bardzo ciekawy nagrody, którą obiecał mu Wilk, więc w końcu zdecydował się mu pomóc. Wilk szeroko otworzył pysk, a Żuraw włożył do niego głowę i po chwili wyciągnął kość. Wilk zacharczał uradowany, po czym bez słowa zaczął odchodzić, nie spoglądając nawet na Żurawia.
– Zaczekaj! – krzyknął zaniepokojony ptak. – A gdzie moja nagroda?
Wilk przystanął i odwrócił się w stronę Żurawia.
– Powinieneś być zadowolony, że nie zamknąłem pyska, gdy grzebałeś w moim gardle – zawarczał nieprzyjaźnie. – Oszczędziłem ci życie, to wystarczająca nagroda.
Po czym zniknął w zaroślach.
Nie oczekuj nagrody od kogoś, kto zły jest z natury.
luty, 2023
Mam nadzieję, że bajka Ci się podobała 🙂 Zapraszam do czytania innych opowieści z tej strony. Jeśli chcesz dorzucić cegiełkę do jej rozwoju, możesz kupić moją książkę „Herbus Poziomka” w wersji drukowanej, jako e-book lub audiobook. Pozdrawiam, Piotr Walczak
Dodaj komentarz