Mysia narada

Antoni Gorecki

Gdzieś tam w norach wśród zaciszy,
Wielką naradę odbywały myszy,
Jak się ustrzec kota, który
Postrachem był okolicy…

🔔 Gromada myszy wpada na genialny plan, który ma raz na zawsze rozwiązać problem groźnego kota… Ale czy ktoś odważy się go zrealizować?

📚 Dla dzieci 5+
⏳ Czas czytania: ok. 2 minuty
🌞 Świetna do rozmowy o tym, jak łatwo jest coś zaplanować, ale trudniej wcielić to w życie – i dlaczego odwaga to coś więcej niż tylko dobry pomysł.
▶️ Bajka także do słuchania na YouTube

Opracowanie: © Piotr P. Walczak

W pewnym domu mieszkała liczna rodzina myszy. Żyły one w ciągłym strachu przed kotem. Kot zawsze pojawiał się cicho i niespodziewanie, gdy myszy buszowały w kuchni lub spiżarni.

Myszy miały już dość ciągłego lęku przed kocimi pazurami i zwołały naradę. Postanowiły, że muszą opracować jakiś plan, który pozwoli im uwolnić się od strachu. Myszy długo zastanawiały się nad tym, jak zaradzić kociemu niebezpieczeństwu. Padały różne pomysły, ale każdy wydawał się głupi.

W końcu jedna młoda myszka wpadła na oryginalny pomysł.

– Trzeba zawiązać kotu dzwonek na ogonie! – powiedziała.

Pozostałe myszy zapiszczały radośnie i jednocześnie dziwiły się bardzo, że wcześniej nie wpadły na tak genialny pomysł. Kiedy kot będzie się zbliżał, dzwonek będzie dzwonił i myszy zawczasu uciekną do norek! Myszy były bardzo podekscytowane, a niektóre już planowały wielką ucztę w spiżarni.

– No dobrze – powiedziała nagle najstarsza mysz. – Ale kto przywiąże ten dzwonek do kociego ogona?

Myszy ucichły. Popatrzyły jedna na drugą, ale żadna nie zaproponowała podjęcia się tak niebezpiecznego zadania. W końcu porozchodziły się do swoich norek i nic w kwestii mysiego bezpieczeństwa się nie zmieniło.

Łatwo jest coś powiedzieć, ale trudniej jest to zrobić…

K O N I E C

Dziękuję za przeczytanie bajki! Jeśli szukasz więcej wartościowych materiałów dla dzieci – bajek, ćwiczeń do nauki pisania literek czy cyferek – zapraszam Cię do mojego sklepu.
Kupując, wspierasz powstawanie kolejnych darmowych bajek.
Pozdrawiam, Piotr Walczak